خطبه ی 192 نهج البلاغه 

               (معروف به  خطبه ی قاصعه)                           

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین الصلوة والسلام علی رسول الله و علی اله ال الله لا سیما علی بقیة الله

در تمام خطبه های نهج البلاغه، فقط چهار خطبه توسط سید شریف رضی نام گذاری شده است که عبارتند از:

فرازی از خطبه ی 176

نهج البلاغه ی مرحوم محمد دشتی/ صفحه ی 328 / عبارت 13

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین الصلوة والسلام علی رسول الله و علی آله آل الله لا سیما علی بقیة الله

...

الْعَمَلَ الْعَمَلَ ـ عمل، کارکردن

ثُمَّ النِّهایَةَ النِّهایَةَ ـ سپس عاقبت، آینده نگری

وَ الاِسْتِقامَةَ الاِسْتِقامَةَ ـ و پایدارى، استقامت              

ثُمَّ الصَّبْرَ الصَّبْرَ ـ آن گاه صبر، بردباری

وَ الْوَرَعَ الْوَرَعَ ـ پاكدامنى، اجتناب از گناه

اِنَّ لَكُمْ نِهایَةً ـ همانا برای شما سرانجامی است

فَانْتَهُوا اِلى نِهایَتِكُمْ ـ خود را به آن پایان برسانید

وَ اِنَّ لَكُمْ عَلَماً ـ و همانا برای شما پرچمی است

فَاهْتَدُوا بِعَلَمِكُمْ ـ پس با پرچم و نشانه ی خود هدایت جویید

وَ اِنَّ لِلْاِسْلامِ غایَةً ـ و همانا اسلام هدفى نهایی دارد

فَانْتَهُوا اِلى غایَتِهِ ـ به هدفش دسترسی پیدا کنید

وَ اخْرُجُوا اِلَى اللّهِ ـ و به سمت خدا به پا خیزید

بِمَا افْتَرَضَ عَلَیْكُمْ مِنْ حَقِّهِ ـ با انجام آن چه خداوند از حق خود بر شما واجب کرده است

وَ بَیَّنَ لَكُمْ مِنْ وَظائِفِهِ ـ و وظایفی را که براى شما بیان داشته است

اَنَا شاهِدٌ لَكُمْ ـ من شاهد شما هستم

وَ حَجیجٌ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَنْكُمْ ـ و روز قیامت به نفع شما اقامه ی حجت مى كنم  

حجیج = کسی که با اظهار دلیل پیروز می شود

...

وَ اِنّى مُتَكَلِّمٌ ـ و همانا من سخن مى گویم

بِعِدَةِ اللّهِ وَ حُجَّتِهِ ـ از وعده ی خدا و حجت او

عِدَه = وعده، قرار

قالَ اللّهُ تَعالى:

«اِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِكَةُ اَلاّ تَخافُوا وَ لاتَحْزَنُوا وَ اَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتى كُنتُمْ تُوعَدُونَ ـ در حقیقت كسانى كه گفتند پروردگار ما خداست‏، سپس ایستادگى كردند، فرشتگان بر آنان فرود مى‏آیند و مى‏گویند نترسید و غمگین نباشید و به بهشتى كه وعده یافته بودید شاد باشید». (فصلت/30)

وَ قَدْ قُلْتُمْ رَبُّنَا اللّهُ ـ شما گفتید پروردگار ما خداست

فَاسْتَقیمُوا عَلى كِتابِهِ ـ پس بر كتاب خدا استقامت ورزید

وَ عَلى مِنْهاجِ اَمْرِهِ ـ و بر ادامه ی راهی که فرمان داده

 مِنْهاج = راه روشن و آشكار

وَ عَلَى الطَّریقَةِ الصّالِحَةِ مِنْ عِبادَتِهِ ـ و در راه شایسته ی بندگی او               

ثُمَّ لاتَمْرُقُوا مِنْها ـ و از آن راه خارج نشوید

وَ لا تَبْتَدِعُوا فیها ـ و در آن راه بدعت نگذارید

بِدْعَه = هر كار تازه كه قبلا نبوده، بدعت گذارى در دین

وَ لا تُخالِفُوا عَنْها ـ و از آن سرپیچی نکنید

فَاِنَّ اَهْلَ الْمُرُوقِ ـ زیرا خارج شوندگان از دین

الْمُرُوقِ = گمراهی، خروج از دین

مُنْقَطَعٌ بِهِمْ ـ  دور افتاده و محروم خواهند شد

مُنْقَطَعٌ = بی نصیب، محروم

عِنْدَ اللّهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ ـ از رحمت خدا در روز قیامت.

...