به نام خدا

با شما نه از شمایم! 

                    من نگویم از شمایم، لیك عمری با شمایم
     
          شب بیست و دوم ماه مبارک رمضان در پایان جلسه ی قرآن، روحانی محترمی منبر رفت. او که صدایی خوش و حالی نیکو داشت، در ابتدای سخن شعری را خواند که بسیار به دلم چسبید. وقتی به خانه آمدم با جستجو در فضای اینترنتی شعر را پیدا کردم. سروده ی زیبای شاعر متعهد و سراینده ی اشعارآیینی استاد غلامرضا سازگار بود. شعر او زبان حالی است که شاید حرف دل همه ی ما باشد.  همه ی ما که انسان های کامل و و اولیای خدا را دوست داریم و همیشه مرغ روحمان بین صفر و صد در تردد است. گاهی مأیوس وناامید و زمانی خرسند و امید وار.

         ناامیدیم زیرا در محاسبه ی عمر از دست رفته ی خود می بینیم که نمره ی قبولی نداریم و به داشته هایمان امتیازی تعلق نمی گیرد. خرسندیم زیرا به دریای رحمتی متصلیم که ناامیدی از بیکران رحمت الهی را بزرگترین گناه می داند. این فرورد و فراز و این خوف و رجاء، اگر در ظرف زمانی مهمی چون رمضان المبارک نگریسته شود، خواهیم دید که کفه ی  خرسندی و امید واری  به خدا به وسیله ی خوبان درگاهش سنگین تراست.  دقت کنید:

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

من  نگویم از شمـــایم، لیك عمری با شمایم
سائلی بودم شمــــا دادید جـا در این سرایم
در میـــان آشنـــــایـان بوده ام نـا آشنـــــایی
كرده احســاس شمـــا با آشنــایان آشنــایم
بر درِ این خــانه از لطف شما دارم سِمَت ها

كاسه لیسم،خاك بوسم،سائلم،عبدم،گدایم
روز اوّل عــــاشق كـــردید و دل بـردیـد از من
با عنـــایات شمـــا، تـا روز آخــــر با شمـــایم
بند بندش را جـــدا ســـازم  ز هم با تیـغ آهم
هر كه خواهــد از تولّای شمــا ســازد جدایم

كرده عمـــری گـــردنم عادت به زنجیر محبت
وای اگر فردا كنیـــــد ای آل پیغمبــر رهــــایم
دل به دنبال شما و  من به دنبــال دل استــم
خانه بر دوش شما گشتــم نمی دانم كجـایم
در مقام گوشه گیــری كرده ام سِیر جهان را
گه مدینـه، گه نجف، گه ســامره،گه كــربلایم
گاه گِـــرد كعبـه می گـردم، گهی در كاظمینم
گاه در خاك خراســان،آستـــان بوس ِرضــایم
گـاه بر دورِ ســــرِ مهـــدی زند پر مـــرغ روحم
گـاه مجنون خیــــــال ِ آن جمــــــال دلــــربایم
«میثــم» آلوده دامــــانم كه از لطف و كرامت
مِهــــــر آل الله را كــــــردند از اوّل عطـــــــایم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  استاد غلامرضا سازگار